SlideShow

Eye GIF - Scary Dark Eyes GIFs
7

Επίθεση στον ύπνο μου



Γεια σας! 

Ήθελα να σας πω τι έγινε πρόσφατα, πρώτη φορά μου έτυχε και εάν μπορείτε να μου πείτε τι ήταν αυτό το πράγμα που έγινε.

Προχθές το βράδυ κοιμήθηκα μια χαρά, μέχρι που τα μεσάνυχτα πετάχτηκα από τον ύπνο μου και ένιωθα ένα πόνο στο στήθος.  Δε μπορούσα να πάρω καθόλου ανάσα. 

Προσπαθούσα να πάρω ανάσες όσο μπορώ για να μη πεθάνω, γιατί κυριολεκτικά ένιωσα ότι έφυγα από την ζωή για λίγα δευτερόλεπτα και ξαναγύρισα. Λες και κάποιος μου είπε  ''Δεν είναι η ώρα σου ακόμα, γυρνά πίσω!''.




Με δυσκολία ανέπνεα, ένιωθα λες και μου χε κάτσει η ανάσα στο λαιμό και δεν έφευγε. Ένιωθα ότι πεθαίνω σιγά σιγά. Από την μια να έχω πλαντάξει στο κλάμα, κι από την άλλη να νιώθω πως έχω φύγει από την ζωή.

Έφτασα στο σημείο να πω ''αυτό ήταν,θα πεθάνω".  Δεν μπορούσα να φωνάξω, μονάχα μπορούσα να κάνω αυτόν τον ήχο που έχουμε όταν λαχανιάζουμε πολύ.

Όταν πέρασε όλο αυτό, όταν πήγα σχολείο την επόμενη μέρα, με είχε πιάσει ένας δυνατός κόμπος στο στομάχι. Ένιωθα άσχημα και στο μάθημα το σκεφτόμουν και αυθόρμητα δάκρυσα 3 φορές.

Δεν είχα δει κάποιο κακό όνειρο για να πω ότι ξύπνησα επειδή ήταν εφιάλτης. Μου πέρασε η σκέψη ότι μπορεί να ήταν το φαινόμενο ''Μόρα'', αλλά δεν ξέρω. Εκείνη την νύχτα, δεν ξέρω τι με έσωσε, αλλά πραγματικά, εάν δεν ανάσαινα κι άλλο, επειδή τα'χα παρατήσει, θα ήμουν νεκρή τώρα.




Πείτε μου την γνώμη σας και εσείς,τι μπορεί να ήταν,σας ευχαριστώ!

Με εκτίμηση,
Κατερίνα

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε τη φίλη μας Κατερίνα για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης: 





Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.


1

Επίθεση δαιμονικών πνευμάτων


Θα ήθελα να διηγηθώ και εγώ μια προσωπική ιστορία, πολύ τρομακτική θα έλεγα, που έζησα πριν από χρονιά. Την ιστορία αυτή την διηγούμαι για να αποτρέψω άτομα, κυρίως νεαρά, από το να κάνουν κάποια πράγματα που έκανα εγώ, με κάποιους φίλους εκείνο το διάστημα προς χάριν αστειότητας.... 

Όλα άρχισαν όταν μαζί με κάποιους φίλους μαζευόμαστε σπίτι μου κάποια βράδια και κάναμε επικλήσεις πνευμάτων με ένα μικρο ποτήρι και μια αλφάβητο. Ακουμπούσαμε τα δάκτυλα απαλά στο ποτήρι και αυτό υποτίθεται ότι θα μας απαντούσε μεσώ της αλφαβήτου.... 





Στην αρχή γελάγαμε, κάποιες φόρες όμως αισθανόμασταν ότι κάτι έσερνε το ποτήρι επάνω στο χαρτί και εμείς άπλα ακολουθούσαμε.  Σε πολλές περιπτώσεις μέσα στο δωμάτιο υπήρχε μια άσχημη μυρωδιά. Επίσης ακούγαμε διάφορους χτύπους από σημεία που δεν μπορούσες να εντοπίσεις. 

Ένα απόγευμα γεμάτος περιέργεια, πήρα ένα κασετόφωνο, το έβαλα σε λειτουργιά θέλοντας να καταγράψω τι θα συμβεί και έκανα μόνος μου επίκληση σε ένα πνεύμα... όχι σε κάποιο συγκεκριμένο.

Απευθύνθηκα λοιπόν σε οποιοδήποτε, αυτό όταν έμαθα αργότερα ήταν μεγάλο λάθος. Συνήθως όταν δεν καλείς κάποιο συγκεκριμένο, έρχονται τα δαιμονικά πνεύματα. τ

Την ώρα της επίκλησης ένοιωσα μια μικρή ενεργεία να θέλει να κουνήσει το ποτήρι, άλλα μόνο για λίγο. Μέτα τίποτα.  Έκλεισα το κασετόφωνο και γύρισα την ταινία από την αρχή. Σε ένα σημείο άκουσα μια απόκοσμη φωνή, χωρίς να καταλάβω καλά τι έλεγε.  Τρόμαξα, έκλεισα το κασετόφωνο γρήγορα και έφυγα αμέσως σχεδόν τρέχοντας. 

Από αυτό το σημείο άρχισαν τα προβλήματα μέσα στο σπίτι. Ακούγαμε θορύβους, πολλές φορές ακούγαμε ομιλίες και ψιθύρους γύρω μας. Αυτά συνεχίστηκαν για αρκετό καιρό.

Ένα βράδυ καλοκαιριού, ενώ επέστρεψα από έξοδο στο σπίτι, μόλις μπήκα έβηξα και ενώ περάσαν κάποια δευτερόλεπτα, άκουσα διπλά μου κάποιον να βήχει προσπαθώντας να μιμηθεί τον δικό μου βήχα. 

Ταράχτηκα αλλά προσπάθησα να μη δώσω σημασία. Βγήκα στη βεράντα... έμενα στο δεύτερο όροφο και κοιμόμουν έξω,  σε ένα μικρο σιδερένιο κρεβάτι.  Οι υπόλοιποι μέσα στο σπίτι κοιμόντουσαν ήσυχα. Μόλις ξάπλωσα, τύλιξα το σεντόνι γύρω από το κεφάλι μου για τα κουνούπια,  έκλεισα τα μάτια και προσπάθησα να ηρεμήσω. 
Δεν περάσαν μερικά δευτερόλεπτα και κάποιος μου τραβούσε επιτακτικά το σεντόνι, σαν να ήθελε να σηκωθώ.  Νόμιζα ότι ήταν η μητέρα μου και τη ρώτησα τι θέλει... δεν πήρα απάντηση αλλά είχα το ίδιο τράβηγμα για δεύτερη φορά, πιο δυνατά και επίμονα.

Τότε είπα, υποτίθεται στη μητέρα μου, να με αφήσει και να τα πούμε το πρωί, αλλά αυτό που τραβούσε το σεντόνι με τράβηξε πολύ δυνατά. Η δύναμη αυτή ξεπερνούσε τη δύναμη ενός η δυο ανθρώπων.

Αντέδρασα αμέσως, προσπαθώντας να χτυπήσω με γροθιά αυτό που με τράβαγε. Τώρα για να με πετάξει κάτω από την βεράντα, σε αυτό το σημείο, δεν φοβόμουν... απλά πάλευα για τη ζωή μου. Το χτύπημα που έδωσα βρήκε τον αέρα και όταν ετοιμάστηκα να χτυπήσω ξανά, απλά με άφησαν.

Πετάχτηκα επάνω φωνάζοντας ότι κάποιος υπάρχει μέσα στο σπίτι. Σε καμιά περίπτωσή δεν σκέφτηκα ότι ήταν κάτι το υπερφυσικό. Κι όμως δεν υπήρχε κανένας μέσα στο σπίτι.  Η πόρτα ήταν κλειδωμένη και τα κλειδιά στη θέση τους. Σίγουρα δεν ήταν κάποιος άνθρωπος πάντως.

Μετά από αυτό το περιστατικό, κατά καιρούς, υπάρχουν κάποιες μικράς ενοχλήσεις. Γι' αυτό να θυμάστε, με αυτά τα πράγματα δεν παίζουν...




Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Βασίλη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε Επίσης:

Η γριούλα

Στο νεκροταφείο με το κασετόφωνο 




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.



0

Το σπίτι μου στη Γερμανία



Γεια σας και πάλι. Είμαι ο Σάκης και θα σας διηγηθώ μια  ιστορία για κάτι που έζησα εγώ ο ίδιος.

Το 1993 μετακομίσαμε στην Γερμανία. Προσωρινά στην αρχή μέναμε σ΄ έναν θείο μου μέχρι να βολευτούν από δουλειά οι δικοί μου. Μετά από κάνα δυο μήνες μετακομίσαμε στο δικό μας διαμέρισμα.

Κύλισαν τρία χρόνια ώσπου είχα καταλάβει ότι στο δωμάτιό μου ακουγόταν κάθε βράδυ θόρυβοι. Θόρυβοι, όπως σιγανά χτυπήματα σε ότι ξύλινο υπήρχε στο δωμάτιο μέσα. Στην αρχή θεώρησα ότι ήταν η αλλαγή θερμοκρασίας ή κάτι τέτοιο, ότι ήταν κάτι το φυσιολογικό. Ώσπου μια μέρα, καθώς γύρισα απ το σχολείο, πρόσεξα πως η μητέρα μου λιβάνιζε το σπίτι. 



Μου είπε ότι ήταν έτσι για το καλό, εφόσον δεν το κάναμε όταν μπήκαμε σπίτι. Μετά από μια βδομάδα κατάλαβα ότι δεν ακουγόταν ο παραμικρός θόρυβος μέσα στο σπίτι. Τίποτα απολύτως.
Μετά από καιρό όμως έγιναν τρία διαφορετικά γεγονότα που με άφησαν με απορίες.

Ένα βράδυ, λίγο πριν κοιμηθώ, την στιγμή που σκεπάστηκα, ακούω βήματα σαν κάποιος να περπατά πάνω στο χαλί. Σκέφτηκα πως θα ταν η μητέρα μου, αλλά αναρωτιόμουν γιατί δεν άκουσα την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει. Έτσι καθώς σκεφτόμουν αυτό, ανασηκώνομαι να δω ποιος είναι. Κανείς, απόλυτη ησυχία.

Ένα άλλο βράδυ κουνήθηκαν τα κλειδιά που ήταν στην πόρτα σαν κάποιος περνώντας από εκεί να τα σκούντηξε.



Και μετά από καιρό, για δυο συνεχόμενα βράδια, καθώς άκουγα μουσική με τα ακουστικά, νιώθω ένα παγωμένο αεράκι σαν κάτι να περνά γρήγορα από το πρόσωπό μου. Πετάχτηκα πάνω πετώντας τα ακουστικά και άνοιξα το φως. Δεν είδα τίποτα μέσα στο δωμάτιο. Ούτε θα μπορούσε να ήταν, πόρτες και παράθυρα ήταν όλα κλειστά. Αυτό ήταν που με τρόμαξε κ πιο πολύ. 

Our Horror Stories: Ευχαριστούμε το φίλο μας Σάκη για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:




Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.


1

Ο θόρυβος



Πετάχτηκα πάνω από ένα δυνατό θόρυβο που άκουσα! Πρέπει να με είχε πάρει ο ύπνος στο γραφείο. Είχα μείνει μέχρι αργά για να ενημερώσω τις καρτέλες των ασθενών μου. Πρέπει όμως να αποκοιμήθηκα. Κοίταξα το ρολόι. Η ώρα ήταν 23:23. Δεν πρέπει να ήταν κανείς άλλος στον όροφο.







Σηκώθηκα από το γραφεί μου και τεντώνοντας τα χέρια μου και τη πλάτη προσπαθούσα να ξεπιαστώ. Βγήκα από το γραφείο μου, στο κακώς φωτισμένο διάδρομο και κοίταξα δεξιά κι αριστερά. Κανείς. Μα τι ήταν αυτός ο περίεργος θόρυβος που με ξύπνησε;

Μήπως ήταν όνειρο; Πήγα να μπω πάλι μέσα στο γραφείο, όταν ο θόρυβος ακούστηκε και πάλι. Ένα δυνατό χτύπημα που προερχόταν από τη μικρή κουζίνα που έχουμε στον όροφο για να κάνουμε το καφέ μας και να βάζουμε τα πράγματά μας σε ένα ψυγείο. Μα ποιος να ήταν τέτοια ώρα εκεί;






Προχώρησα αργά αλλά σταθερά προς τη κουζίνα. Τα φώτα ήταν κλειστά. Έφτασα και πριν μπω, ψηλάφισα με το χέρι μου να βρω το διακόπτη και να ανάψω το φως. Καθώς έψαχνα στα τυφλά το διακόπτη, ακόμη ένας δυνατός χτύπος ακούστηκε από μέσα!

"Είναι κανείς εδώ;" ρώτησα με τρεμάμενη φωνή, αλλά δε πήρα απάντηση.

Επιτέλους βρήκα το διακόπτη και άναψα το φως. Είδα τότε μέσα στη κουζίνα, μια ασθενή μου, τη Νατάσα, ένα όμορφο κορίτσι στα 20 της, να έχει κόψει τα χέρια της με ένα μαχαίρι. το οποίο το κρατούσε ακόμη! Από τους καρπούς της κυλούσε σα κόκκινο ποτάμι το αίμα και λέρωνε το λευκό της φόρεμα. Όλη η κουζίνα ήταν γεμάτη αίμα! Κρατούσε το μαχαίρι και που και που το χτυπούσε με δύναμη στο τραπέζι. Να από που προερχόταν ο ήχος που άκουσα.

Προσπάθησα να τη καθησυχάσω, να τη ρωτήσω τι έγινε, να την ηρεμήσω, ώστε να της πάρω το μαχαίρι από το χέρι. Η υγεία της βρισκόταν σε κίνδυνο, όπως και η δική μου.

Δεν είχε ποτέ βίαιες αντιδράσεις παρά το ιστορικό της και τα προβλήματα με το πατέρα της. Τώρα όμως φαινόταν πολύ άγρια στην όψη. Σήκωνε τα γεμάτα αίματα χέρια της ψηλά, πάνω από το κεφάλι της και έβγαζε κραυγές. 

Όσο κι αν προσπαθούσα να της μιλήσω έκανε σα να μη με άκουγε, σα να μην ήταν εκεί! Προσπάθησα να την πλησιάσω. Τότε όμως έστρεψε απειλητικά το μαχαίρι προς το μέρος μου! Σταμάτησα... Αυτή γύρισε και μου είπε: "Εσύ φταις!" και έμπηξε το μαχαίρι στο λαιμό της, κόβοντάς το από τη μία άκρη ως την άλλη!

Έτρεξα να την σταματήσω αλλά το φως της κουζίνας έσβησε. Βρέθηκα μες στο σκοτάδι φωνάζοντας "Μη, μη το κάνεις αυτό!".




Άνοιξα απότομα τα μάτια μου! Ήμουν στο γραφείο, μόνη... Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά...Ήταν τελικά ένας εφιάλτης. Έκλεισα τον υπολογιστή μου για να φύγω, όταν ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνό μου...  Ήταν η μητέρα της Νατάσας. Μου είπε ότι η κόρη της έκανε απόπειρα δολοφονίας και μεταφερόταν στο νοσοκομείο. Είχε κόψει με μαχαίρι τους καρπούς των χεριών της...

Our Horror Stories:  Ευχαριστούμε τη φίλη μας για την ιστορία που μας έστειλε.

Διαβάστε επίσης:

Εκδρομή με λεωφορείο

Άλλη διάσταση

Το Our Horror Stories φιλοξενεί τις δικές σας παράξενες, περίεργες, ανεξήγητες, τρομακτικές ιστορίες! Στείλε τώρα τη δική σου εμπειρία ή αυτή που άκουσες στο ourhorrorstory@gmail.com  για να την δημοσιεύσουμε.